“Eindelijk durf ik voluit te lachen, zonder daar continu over na te denken”
Emily
Als peuter durfde ik al niet meer echt te lachen.
Continu mompelen, handen voor mijn gezicht of mijn lippen over mijn mond trekken. Ik deed van alles zodat je mijn tanden niet zag. Al zo lang ik me kan herinneren heb ik amelogenis imperfecta. Dit is een aandoening aan het tandglazuur, waardoor mijn tanden onderontwikkeld en extreem geel zijn.
Voor de behandeling
Na de behandeling
Mijn gebit was altijd moeilijk schoon te houden en kwetsbaar voor gaatjes. Mijn kiezen zijn haast volledig opgebouwd uit vullingen. Ook was het nogal gevoelig bij te warm of te koud eten of drinken. Door dit alles ben ik al mijn hele leven in de weer met allerlei behandelingen. Dat was alleen niet altijd even succesvol of prettig. Toen mijn nieuwe orthodontist opperde dat ik eens contact op moest nemen met een gaaf.care-tandarts, was ik sceptisch. Maar goed, ik moest toch iets. Nu kan ik alleen maar zeggen: wát ben ik blij dat ik bij Maarten terechtgekomen ben. Ik was niet patiënt nummer zoveel, maar gewoon Emily. Die persoonlijke begeleiding is echt heel fijn.
Ook werd er uitvoerig uitgelegd wat er nu precies met mijn tanden aan de hand was. Daardoor snapte ik beter wat er ging gebeuren. Het traject was soms best pittig, vooral mentaal gezien. Maar ik had er vertrouwen in dankzij de goede uitleg en begeleiding van Maarten en zijn team. En het was het echt méér dan waard. Ik ben supertevreden over het resultaat. Toen na mijn laatste behandeling voor het eerst in de spiegel keek en mijn nieuwe tanden zag, kon ik alleen maar huilen. Mijn tanden zien er niet extreem mooi uit, maar ‘gewoon’ gewoon: een natuurlijk uitziend gebit. Precies wat ik wilde!
En wat ook heel prettig is: ik heb geen last meer van gevoelige plekjes als ik eet of drink. Superfijn! Deze zomer was ik met mijn familie op vakantie in Zeeland en gingen we naar een roofvogelshow. Mijn vader maakte toen een foto van me. Het lijkt een normaal kiekje, maar niet voor mij. Want het is de eerste foto in ongeveer heel mijn leven waar ik breed grijnzend op sta. Dat ik nu eindelijk ‘gewoon’ weer durf te lachen, zonder daar continu over na te denken… Ja, dat vind ik echt te gek!”